Musimy kończyć...

Znowu chcę trochę ponarzekać- tym razem na dziennikarstwo: na sieczkę informacyjną, na kulturę wypowiedzi, na brak rzetelności dziennikarskiej- i nie będzie to jazda na TVP1, bo TVP1 nie oglądam.

Hasło "musimy kończyć" to chyba najczęściej powtarzana fraza każdej rozmowy i za każdym razem, gdy to słyszę, diabli mnie biorą. Wydaje mi się, że rasowy dziennikarz powinien umieć tak zaplanować rozmowę, aby interlokutor mógł się swobodnie wypowiedzieć bez ograniczeń. A ględziarza albo się nie zaprasza, bo ględząc i tak mało interesująco przedstawi temat, albo można przywołać go do porządku, stosując różne formy a nie tylko wytrych "musimy kończyć". Język polski jest taki bogaty!!

Następna rzecz, która mi się bardzo nie podoba, to przerywanie w środku zdania, nie dając rozmówcy dokończyć myśli i spuentować wypowiedzi- i to po to, by przeskoczyć nagle na inny temat, często w ogóle nie związany z poprzednim.

Ale to, co już właściwie nagminnie dzieje się na wizji czy na fonii, to zapraszanie dwóch osób z nieprzyjaznych sobie obozów politycznych, które przerywają sobie nawzajem z prawdziwym upodobaniem a gdy jeszcze w "dyskusję" włączy się prowadzący/-a, to robi się taki jazgot jak między przekupami na bazarze. 

Przyznam, że do dzisiejszej notki sprowokowała mnie Monika Olejnik we wczorajszej / przedwczorajszej?/ Kropce nad i. Nie lubię i nie cenię tej dziennikarki, choć w swoich osądach jestem raczej odosobniona, bo pani Monika ogólnie cieszy się wizerunkiem dziennikarskiej gwiazdy. Jej rozmowy  mają na ogól formę: X, Y, Z ...wczoraj, dziś... na konferencji prasowej powiedział... Co pan/ pani na to?

Dla mnie ani to interesujące, ani odkrywcze, jak pan X rozumie wypowiedź pani Y i niczego nowego to do dyskusji nie wnosi a jeszcze gdy zaproszeni goście zaczynają skakać sobie do oczu a prowadząca usiłuje ich przekrzyczeć, czuję niesmak.

W tym miejscu aż się prosi przytoczyć "Kawę na ławę", w której na ogół panuje jeden wielki młyn i wszyscy nawzajem skaczą sobie do gardeł. Nie znoszę tej audycji!!

Kolejna rzecz, która mnie drażni i w której króluje Dominika Wielowieyska to tzw. poprawność polityczna i neutralność światopoglądowa, która faktycznie wygląda na sprzyjanie  prawicy i skrajnej prawicy. Będzie to zapraszanie prawicowych dziennikarzy czy analizowanie artykułów prawicowej prasy. Szczęśliwie Semki czy Zdorta dawno już nie było, niemniej te pląsy w kierunku prawicy nie wydają mi się zabiegiem, mającym świadczyć o neutralności pani redaktor.

Ale mi się ulało!! ;(

I żeby nie było tylko na nie, to są dziennikarze/-ki, których programy ogląda się z przyjemnością, bo ciekawe informacje czy analizy przekazywane są w atrakcyjnej formie a wywiady przeprowadzane z pełną kulturą.

Żeby nie było, że najeżdżam na kobiety, powiem, że generalnie lubię rozmowy p. Kolendy, choć też zdarza jej się czasem wejść w słowo rozmówcy. Jest spokojna i wyważona i stara się nie atakować zbyt agresywnie zaproszonego gościa.

Wiem, wiem! Każdy ma swojego ulubionego prezentera. Mam takich kilku, ale moim ukochanym dziennikarzem jest Piotr Jacoń. Początkowo wydawało mi się, że jest mdły i bezbarwny. Co za bzdura!!! Pan Jacoń to klasa sama w sobie- kulturalny, ale dociekliwy, pracowity i rzetelny, uprzejmy i taktowny ale stanowczy. Bardzo cenię programy przez niego przygotowane. Jak dotąd- jeszcze się nie zawiodłam!

No to sobie pogadałam.

Zdrowia i dobrego samopoczucia! :)