Przypadek? Może i przypadek...

Wygląda na to, że cała zawierucha blogowa jest już poza mną. Tym samym częściej będę tu zaglądać. Szczerze mówiąc mam pewne obawy, bo wplatanie prywaty w "sprawy wagi państwowej" wcale proste nie jest. Ale trzeba spróbować.

Tyle się człowiek naogląda i nasłucha różnych bezeceństw, że chciał - nie chciał: podejrzliwość wzrasta i zaczyna dotyczyć spraw- wydawałoby się- całkiem neutralnych. Co mi chodzi po głowie? Już mówię.

Tablica z układem Kaczyńskiego kłuła w oczy wyznawców i kłuje w oczy nadal. Temat dosyć niewygodny i pan prezes- dotychczas uznawany za kryształ uczciwości, choć chroniony - a jego finansowe negocjacje żarliwie tłumaczone- przez wszystkie władze państwowe, może jednak doznać pewnego uszczerbku na wizerunku. W którymś momencie mogą zacząć budzić się wątpliwości wśród nawet najbardziej twardego, popierającego go  dotąd bezkrytycznie, elektoratu.
Jakie lekarstwo? Przykryć jakimiś newsami, żeby można było o czym innym dyskutować a nie przyglądać się bliźniaczym wieżom, czy śledzić rozwój sytuacji i prokuratorskich wysiłków, żeby- broń Boże- śledztwa nie podjąć i nie musieć w związku z tym przesłuchiwać prezesa, który niewątpliwie przesłuchiwany być bardzo nie lubi.

                                                                        ***

W Białymstoku porwano 3-letnią dziewczynkę wraz z matką. /Białystok jest miastem ministra Zielińskiego/ Policja- podległa temuż ministrowi- tak ogniście wzięła się do roboty, że już następnego dnia ogłoszono pełny sukces! Dziecko odnaleziono!

Chciałoby się, żeby nasza policja zawsze była tak sprawna i skuteczna.
Zdaję sobie sprawę, że moje wątpliwości nie mają  żadnych podstaw, zastanawiam się jedynie, czy insynuowanie różnych dziwnych rzeczy nie stało się chorobą zakaźną...bo z tamtej strony insynuacje są na porządku dziennym, toteż łatwo można się nimi zarazić. ;(