Zostań w domu.

Pora bliżej obiadu niż śniadania, jak okiem sięgnąć pustka, pogoda piękna, uznaliśmy, że można pójść na krótki spacer. I poszliśmy.
Spokojnie, powoli, krok za krokiem... i ciągle żywego ducha na horyzoncie. Całkiem przyjemnie się chodziło!

Taki obraz...
Ale i taki: 

A tu niemalże Japonia...

Bardzo sympatyczny spacer. Wracaliśmy do domu. Byliśmy już na naszej małej uliczce, gdy powoli dogoniło nas auto straży miejskiej. Do głowy by mi nie przyszło, że coś może się im nie spodobać. Otóż może! Zatrzymali się przy nas, zalecając powrót do domu. Nie powiem- byli grzeczni, choć w którymś momencie postraszyli nas mandatem, gdy próbowaliśmy wyłuszczyć nasze racje, podparte zapewnieniem, że jesteśmy rozważni i bardzo ostrożni.
Jakoś dziwnie wcale się nie przestraszyłam- sama nie wiem, dlaczego... 
No cóż, życzyliśmy im miłego dnia i wróciliśmy do domu. Ale niesmak pozostał! Bo wcale nie mieliśmy przekonania, że to wszystko jest zgodne z prawem, nawet tym kulawym, które pis co kilka dni na własny użytek sam sobie uchwala...

Może w tym chaosie uda mi się jednak nie zwariować...