Na białym koniu...

 O rycerzu na białym koniu- jako wybawicielu PO z opałów i wyrwaniu z narastającego marazmu- mówiło się już od jakiegoś czasu. A zawsze z przekąsem, zjadliwością i ironią jako o przysłowiowych gruchach na wierzbie i całkowicie irracjonalnych marzeniach.

 

I co... i co?...

Popatrzcie na tych wczorajszych bohaterów z pisu- jacy się zrobili mali a przystępni w rozmowach z dziennikarzami.

Ten, co mu się karykatury zrobić nie da, nawet na kilka pytań starał się udzielić odpowiedzi. Marnie mu to,  co  prawda, wychodziło, ale starał się bardzo!

Mówcie, co chcecie, ale Tusk solidnie potrząsnął sceną polityczną: wczoraj na zjeździe PO, dziś na konferencji prasowej- gdzie przez półtorej godziny odpowiadał na pytania dziennikarzy. Wszystkie pytania- bez kręcenia i dyplomacji: prosto, jasno, czytelnie i wyczerpująco.  Dalej- odpowiadał przedstawicielom różnych stacji, łącznie z telewizją Trwam czy szczekaczką Kurskiego. I nie bawił się w zbędną dyplomację- jego riposty i argumentacja były nie do odparcia. Przeciwników politycznych ścierał na proch, przedstawianiem prawdy, nie owijanej w bawełnę!

Plany? Nie tuskobus, ale odwiedziny wszystkich województw a jeśli się zdąży, to i powiatów. I rozmowy, i zapowiedź kolejnych konferencji prasowych.

Eksplozja energii i zarażanie wiarą, że się da, że odsunięcie od władzy największych polskich szkodników jest w zasięgu ręki.

I ja mu wierzę! 

Wierzę mu, bo facet jest nieprawdopodobnie inteligenty, sprawny fizycznie i odporny emocjonalnie,  bo mógł spokojnie siedzieć za granicą i nie pakować się do polskiego piekiełka, bo nie czekają tu na niego żadne nagrody ani apanaże a wręcz przeciwnie- wiadra pomyj i podstawianie nogi.

Musi mu BARDZO ZALEŻEĆ NA KRAJU, skoro godzi się wejść w sam środek gniazda rozżartych szerszeni!

I wierzę mu, bo już widzę, że to przyniesie efekt, bo już prezes  raczył zauważyć  "tłuste koty" w swoich szeregach, po sześciu latach rządzenia- jak mu to Tusk palcem pokazał! Bystrzacha, co?! ;)))

Kochani! Nowe idzie! 

"...Jeszcze w zielone gramy, jeszcze nie umieramy

Jeszcze się spełnią nasze, piękne dni, marzenia, plany
Tylko nie ulegajmy przedwczesnym niepokojom
Bądźmy jak stare wróble, które stracha się nie boją
Jeszcze w zielone gramy, choć skroń niejedna siwa
Jeszcze sól będzie mądra, a oliwa sprawiedliwa
Różne drogi nas prowadzą, lecz ta która w przepaść rwie
Jeszcze nie, długo nie
Jeszcze w zielone gramy, chęć życia nam nie zbrzydła
Jeszcze na strychu każdy klei połamane skrzydła
I myśli sobie Ikar, co nie raz już w dół runął
"Jakby powiało zdrowo to bym jeszcze raz pofrunął"
Jeszcze w zielone gramy, choć życie nam doskwiera
Gramy w nim swoje role, naturszczycy bez suflera
W najróżniejszych sztukach gramy, lecz w tej co się skończy źle
Jeszcze nie, długo nie..."

Tusk nam przypomniał, o czym Młynarski śpiewał. No to zawinąć rękawy i do roboty! :))