Nie zwariować!

Należę do grupy podwyższonego ryzyka z racji wieku, mąż dodatkowo z powodu niewydolności płuc /paliło się, paliło- i są efekty!/, toteż od dzisiaj obowiązuje nas ZOK /zakaz opuszczania koszar ;(/. No może nie aż tak dramatycznie, bo do ogródka- owszem, spacer -może być, ale: żadnych sklepów, żadnych spotkań, żadnych wyjazdów!
Z takimi oto rewelacjami przyszedł do nas syn i równocześnie z ofertą zakupową.
Usiłowałam pertraktować, że jestem odpowiedzialną osobą i na pewno będę ostrożna a poza tym na coś w końcu trzeba będzie umrzeć i czy to będzie koronawirus czy inna przypadłość, to ostatecznie nie będzie miało większego znaczenia.
Nie spotkało się to ze zrozumieniem i zostałam dobita argumentem, że skoro moje zdrowie nie jest tak bardzo ważne, to powinnam zadbać o zdrowie męża. A ponadto więcej kłopotów nałożę na bliskich, gdy będą zmuszeni zaopiekować się chorymi rodzicami niż gdy przy okazji swoich zakupów zrobią je i nam.
Na to już odpowiedzi nie miałam i musiałam przyjąć synowskie warunki.

Powiem tylko, że lekko mi nie było.
Nigdy dotąd nie cierpiałam na klaustrofobię a przez pewien czas czułam się jak osaczona!

Może to śmiesznie zabrzmi ale bardzo dojmująco poczułam, jak dużym psychicznym obciążeniem musi być kara więzienia i poczucie, że tak niewiele teraz ode mnie zależy...
No, ale nie było wyjścia i pogodziłam się z losem.
To jakby punkt pierwszy.
Punkt drugi, to jak zagospodarować czas kwarantanny, żeby wytrzymać te dwa tygodnie /może więcej.../ izolacji. 
I wymyśliłam, że:


po pierwsze- ożywię wszelkiego rodzaju kontakty telefoniczne- rodzinne i towarzyskie;
po drugie- polubię seriale i obejrzę jakieś zaległe filmy, których dotąd jakoś nie miałam okazji obejrzeć;
po trzecie- nadrobię zaplanowane lektury;
po czwarte-dokończę szydełkowe narzuty na fotele;
po piąte- posprzątam stryszek  i wyrzucę wreszcie nagromadzone niepotrzebne rzeczy...
Trochę popiszę.
Powinnam dać radę zagospodarować ten niezaplanowany dotąd czas a poza tym... czas tak galopuje, że nawet się nie obejrzę, jak będzie po wszystkim. Zresztą pomysły na kolejne zajęcia pewnie jeszcze się znajdą.
I - bardzo ważna uwaga: JAK NAJMNIEJ TELEWIZYJNYCH WIADOMOŚCI! One- poza rzeczowymi informacjami- mogą się bardzo przyczynić do narastania paniki  a ona jest w tej sytuacji dodatkowo groźna.
Dobrego tygodnia Wam wszystkim!!! :))