Polska krew

Nie chce mi się sprawdzać, gdzie co, ale w dwóch gazetach przeczytałam dwie różne recenzje sztuki+ wywiad z Przemysławem Wojcieszkiem- reżyserem sztuki "Polska krew".

Pierwsza recenzja była na tyle frapująca a wywiad na tyle obiecujący, że zamówiłyśmy /jak zawsze z córcią/ bilety na wczorajszy spektakl.
W tzw. międzyczasie /chyba w Polityce/ ukazała się druga recenzja mocno krytyczna. Było już za późno na weryfikację- bilety kupione. Tym samym trzeba się było zdać na własną ocenę, czego niniejszym spróbuję tu dokonać. Oczywiście nie roszczę sobie pretensji do obiektywizmu- to będą wyłącznie moje odczucia, może nieadekwatne, może niesprawiedliwe ale MOJE!

Dawne kino "Tęcza", obecnie teatr TrzyRzecze na Żoliborzu. Warunki spartańskie, ale do wybaczenia, bo to dopiero pierwsze trudne początki, więc i na troskę o estetykę wnętrza /a może tak surowo ma być tu już zawsze, nie wiem.../ a i o wygodę widza zapewne przyjdzie czas.

Wnętrze ciemne, widownia na dwie części podzielona sceną. Z prawej strony didżejka z oprawą muzyczną.

Piszę te ogólne uwagi i cały czas czuję jakieś wewnętrzne napięcie, bo nadal mam problem z oceną całości, dawno już nie byłam tak rozdarta, o takiej ambiwalencji uczuć.
Początek był gorzej niż fatalny: huk, krzyk, chaos, jakieś ogólne rozedrganie, ni to taniec, ni to gonitwa, pstryczki w kierunku KOD-u i PiS-u, ale nieoczywiste, bardziej naskórkowe, raczej dla fasonu niż z przekonania a wszystko gęsto podlane zawiesistym sosem seksu.
Kwestie aktorskie, niezależnie od płci wykonawców, tak naszpikowane bluzgami, że Masłowska by się nie powstydziła... Piątka młodych aktorów reprezentuje nasze podzielone społeczeństwo: partnerska para liberalnych demokratów, radykalna prawica- małżeńska para i singielka-Żydówka: niby razem, niby między tą czwórką a zawsze osobno. Piją, koksują, uprawiają seks a wszystko to w podszytych politycznych podtekstach i gęstych oparach furmańskiej łaciny rzucanej naturalnie i bez skrępowania- przecież tak się na co dzień komunikujemy!

Przyznam, że byłam zszokowana. To jest przybytek kultury?!! To raczej jakiś spektakl porno, zbrutalizowany, wulgarny, właściwie bezideowy. Różnice polityczne wypunktowane niby jedynie rodzaj przyprawy urozmaicającej nijakie życie.
Co ja tu właściwie robię??!! Miałam ochotę wyjść. Córka też siedziała z miną dość niewyraźną i kto wie, czy nie zrezygnowałybyśmy ze spektaklu, gdyby nie to, że musiałybyśmy przejść przez scenę a taka ostentacja raczej nie byłaby nam bliska. Zostałyśmy do końca.

I dobrze, że zostałyśmy. Dla mnie to była sztuka bardzo trudna i ciężka w odbiorze. Córka stwierdziła, że niewygodna. Uznałam, że to doskonałe określenie, bo słowa padające ze sceny- uwierały, drażniły, wytrącały ze schematyzmu myślenia...bolały!
I może właśnie na tym polegała wartość sztuki, że nie pozwalała na obojętność, że zmuszała do przyjrzenia się społecznym postawom, że zaległa gdzieś w głębi i nie daje o sobie zapomnieć...

Mam wrażenie, że spektakl kierowany był przede wszystkim do młodych- przejrzyjcie się w tym lustrze! Na pewno wam to odpowiada? Chcecie tego?...

Pytania zawisły w przestrzeni. Nie mogło być odpowiedzi! Salę teatralną zapełniali widzowie głównie w starszym i mocno starszym wieku.  Młodzi byli jedynie rodzynkami.
Pchnięcie w próżnię! :(( Szkoda!