Byłam i- nie do końca.

Zrobiłam sobie prezent z okazji Dnia Kobiet i ruszyłam do Warszawy. Miałam w planie przyjemne z pożytecznym i naturalnie zaczęłam od przyjemnego.
W Muzeum Narodowym jest nowa wystawa.

 

Sztuka japońska zawsze była dla mnie ogromnie ciekawa z racji swej inności. Przy czym drzeworyty i ich finezyjne wykonanie każdorazowo budzą podziw:

Jest ich mnóstwo! Każdy opisany. Różne sceny, choć przeważają krajobrazy.

W jednej z sal można obejrzeć wszelkie akcesoria, które służą artystom do tworzenia drzeworytu a także film, który przybliża widzowi, w jaki sposób drzeworyt powstaje.

I gotowa odbitka.

 Galeria sztuki dawnej, choć całkowicie różna od sztuki japońskiej i choć zwiedzających było nieporównywalnie mniej, dla mnie była równie ciekawa jak poprzednia a może nawet bardziej, bo większa była różnorodność zgromadzonych eksponatów: malarstwo i rzeźba,przedmioty codziennego użytku i meble, tkaniny, stroje, ceramika- różności!

Przyjrzałam się królewskiej koronie i pomyślałam ze współczuciem, że wcale łatwo nie było nosić na głowie ileś kilogramów dekorowanego kamieniami żelastwa.  A i szata nie wyglądała na lekką...

 ***

 Druga część to planowane działania: zbieranie podpisów /samorządy i edukacja/ na tzw "patelni" przy wejściu do metra koło Domów Centrum.

  

Wygląda na to, że pusty plac, ale to tylko wina fotografującej. Nie chciałam wychodzić z kolejki.

Złożyłam swój podpis i przemieściłam się pod Rotundę. Tam był protest przeciwko przemocy wobec kobiet. Pojawiło się kilkoro "anty" z hasłami- sorry że żyję. Postali z nami razem, nie budząc specjalnego zainteresowania i widać im się to znudziło, bo się wycofali.

 

Na Plac Konstytucji już nie poszłam. Wróciłam do domu. Dotarłam przed wieczorem. Może nie byłam długo, może nie byłam zbyt aktywna, ale i tak cieszę się, że udało mi się przełamać zimowy marazm.