Grochola

 Migawka telewizyjna: zawody- ludzie naśladują głosy mew, poprzebierani za ptaki, znakomicie się bawią... Patrzymy po sobie z mężem ze zdziwieniem, z zazdrością?... W końcu mówi:- Można się tak bawić tylko wtedy, gdy nie żyje się w ciągłym stresie...

Idę do biblioteki. Trafiam na książkę Grocholi "Pocieszki" i już wiem, że na pewno wezmę, że właśnie takie pocieszki są mi teraz potrzebne.

Z Grocholą mam pewien problem. 

Przeczytałam jej książkę "Nigdy w życiu" i na śmierć zakochałam się w autorce. Potem przeczytałam drugą jej książkę- i mi przeszło. Miałam poczucie, że się powiela. Nie sięgałam już po jej książki. Jakoś tak mi się pomyślało, że jej twórczość to jakby średnia z Coelho,Woydyłło czy Foley...

I traf chciał, że kiedyś- z jakiejś okazji, nie pytajcie z jakiej, bo nie pamiętam- usłyszałam jej długą i mądrą wypowiedź, taką z serca do serca... i zrobiło mi się wstyd, że tak szybko i bezrefleksyjnie zrezygnowałam z niej jako pisarki. Przepraszam, pani Kasiu! Postaram się nadrobić zaległości. I zrewiduję swoją ocenę, ale dopiero wtedy, gdy zapoznam się z  kilkoma innymi utworami. Bo tak naprawdę cóż można powiedzieć o pisarce po przeczytaniu zaledwie dwóch jej książek?...

Zaczęłam od ptaków, to i ptakami zakończę.

Dobrego nowego tygodnia!

--------------------------------------------------

I dla przypomnienia:

Znowu jest o dzień bliżej do obalenia pisu!

I jeszcze:

My trudności wszystkie pokonamy! Żaden wróg nie złamie hartu w nas! /K. I. Gałczyński/