Solidarność i bursztyny

 Proszę uzbroić się w cierpliwość- dziś będzie sporo zdjęć.

Uzgodniłyśmy z Hanią /dostałam zgodę na podawanie pełnego imienia/, że jeśli nasza wycieczka ma mieć sens, to musimy zacząć od informacji turystycznej, postarać się o jakąś mapkę i dowiedzieć się, gdzie jak najprościej trafić.

To był strzał w dziesiątkę. Przemili młodzi ludzie w IT dali nam mapkę, zaznaczyli na niej najkrótszą trasę do ECS, zaznaczyli także nowo otwarte Muzeum Bursztynu, prawie w połowie drogi. Dowiedziałyśmy się też, że trasę można pokonać pieszo bez nadzwyczajnego wysiłku.

Nie sposób pokazać całości piękna gdańskich ulic i uliczek. Skupię się na naszych obiektach docelowych i tym, co zrobiło na mnie największe wrażenie.

Muzeum mieści się w starej budowli-Wielkim Młynie.

Wrażenie ogromne! /zdjęcie robione w środku/.

Nie wiem, na czym polega technologia kładzenia powierzchni podłóg, w każdym razie -dla mnie- początek zwiedzania, dopóki mózg nie zaakceptował zaistniałej sytuacji, był bardzo trudny. Czułam się jak na szklanym moście w Chinach. Może nie do końca tak, bo tu wszystko było mieniące, rozjarzone, błyszczące, ale poczucie, że za chwilę runę w dół na początku wręcz mnie paraliżowało. Potem przywykłam a może po prostu skupiłam się na pięknie ekspozycji. A było co oglądać!

W gruncie rzeczy bez komentarza, bo jak można skomentować własny zachwyt a jednocześnie żal, że żadne zdjęcie nie odda uroku tego, co podziwiam i co już tylko na krótki czas ocaleje pod powiekami...

Nie wiem czemu, ale zawsze kojarzyłam, że bursztyny zbiera się na plaży, że podczas sztormu fale wyrzucają je na brzeg.

Strój nurka uświadomił mi, że sposoby wydobywania bursztynu mogą być zupełnie inne.

Wreszcie w końcowej fazie zwiedzania- różności, niekoniecznie z wykorzystaniem bursztynu, które zaintrygowały, zatrzymały, pobudziły do zastanowienia. Dla mnie był to naszyjnik z banknotów i myśl- czyżby na tyle już straciły wartość, że mogą służyć do innych celów niż płacenie za zakupione towary?...

 

 

 

 

 

________________________

_______________________________

 

I drugie muzeum przeznaczone na ten dzień do zwiedzania- Europejskie Centrum Solidarności. Przewodnik słuchawkowy. Tu dość szybko przyswoiłam nowy sposób poznawania poszczególnych elementów tej olbrzymiej wystawy historii Solidarności.

Na zdjęciach: olbrzymi gmach muzeum, robotnicze postulaty, schody na kolejny poziom, napis na całą ścianę- symbol NSZZ.

I przy tym napisie chcę się chwilę zatrzymać. Przecież wielokrotnie go widziałam w środkach przekazu... Nie sądziłam, że tak mocno go odbiorę... Otóż każdy drobny element, każda zawieszona karteczka to czyjś głos, to czyjaś myśl, pozdrowienie, podziękowanie... w wielu językach. To naprawdę robi wrażenie!

A tych karteczek są tysiące, dziesiątki tysięcy!!!

Należałoby czytać, czytać i czytać!

 

 

Była jeszcze możliwość wjazdu windą na samą górę i obejrzenia panoramy miasta, ale byłyśmy tak bardzo zmęczone, że bez żalu zrezygnowałyśmy.

Dwa wielkie muzea w jeden dzień to nie żarty. 

 

 

__________________________

______________________________

Należał nam się odpoczynek. Więc do tramwaju i nad morze- do Jelitkowa!

Chłopczyk nie jest ani naszym kuzynem, ani nawet znajomym. Zrobiłam mu zdjęcie dla uczczenia jego samozaparcia na pograniczu bohaterstwa.

Wiatr wiał tak, że po krótkim czasie na spodniach utworzyły się warstwy piasku; ludzie spacerowali brzegiem poubierani w kurtki, szale... a ten goły i wesoły pchał się do wody!

To był niesamowity widok!! :))

Powrót do Gdańska, obiadokolacja, plany na ostatni dzień, bo potem już tylko powrót.

Dobrego dnia! :))