Zmiana tematu

 Zmiana tematu- tak dla choćby cząstkowego odzyskania równowagi psychicznej.

Na początek satyryczne ujęcie  rzeczywistości i niby to z realną rzeczywistością wiele wspólnego nie ma, ale uśmiechnąć się można.

--------------------------------------------------------

A tak w ogóle to do dzisiejszej notki zainspirowała mnie blogowa optymistka- pozdrawiam Cię, Abasiu! :)

Im dalej w lata, tym częściej człowiek przygląda się swojej młodości i bywa, że zastanawia się nad tym, co by było gdyby... I nawet nie mówię, że starałby się naprawić popełnione błędy, bo nie byłoby tamtych, to znalazłyby się inne, może większe, może bardziej bolesne, bo przecież nie ma tak, by przeżyć życie, nie popełniając żadnych błędów...

Przyglądam się dzisiejszej młodzieży - takiej przebojowej, wyedukowanej, śmiałej. Ja wiem, że to tylko zewnętrzny obraz a rozterki i dylematy wielkością i wagą nie różnią się specjalnie od tych sprzed 50-ciu lat ale jednak...

Ja w czasach swojej młodości byłam małą, głupią, nieuświadomioną i zahukaną gąską, składającą się głównie z kompleksów, bo tak naprawdę nic mi się we mnie nie podobało a i nie było nikogo wokół mnie, kto  choć w części naprostowałby tę z gruntu fałszywą samoocenę.

Bo tak jak dziś na tę dziewczynę popatrzę, to sama się dziwię: czego ja od siebie chciałam?! Całkiem ładna dziewczyna. Że grzywka nieco wychrępolona, bo na fryzjera było szkoda i sama podcinałam? A jakie to ma znaczenie? Ani nie byłam za chuda, ani za gruba, ani za mała, ani za duża- no normalna przeciętna dziewczyna. Dziś myślę, że zupełnie niepotrzebnie tyle złych myśli sobie poświęciłam, taki brak wiary w siebie pielęgnowałam latami... I po co?...

Dziś nikt by we mnie nie zobaczył tamtej, całkiem ładnej dziewczyny- czas robi swoje... ale i ja nie patrzę już na siebie nadmiernie krytycznym wzrokiem. Zakładam na siebie to, na co mam ochotę i w czym się dobrze czuję, nie przejmuję się, że komuś coś może się we mnie nie podobać. Staram się być sobą, bo przecież tak naprawdę to mnie samej ze sobą ma być dobrze , no, może prawie dobrze... I jest! I już nie myślę o sobie, że jestem zła, brzydka i głupia, bo nie jestem! Naprawdę! ;)))

Zdrówka Wam i udanego weekendu! :))