Czy na pewno TYLKO niedbalstwo?...

Pojechaliśmy do stolicy na zakupy. Mąż myślał o nowej kurtce. Okazało się, że na to nieco za wcześnie, za to ja wypatrzyłam spodnie po bardzo atrakcyjnej cenie.
Cena ceną, ale przymierzyć trzeba. Stanęłam grzecznie w kolejce do przymierzalni. Jedno ze stanowisk się zwolniło, wyszła jakaś kobieta, zostawiając niezasuniętą kotarę. 
- Wejść? Nie wchodzić? Może za chwilę wróci?...- na stołeczku przy lustrze została sterta skotłowanych ubrań.
O, święta naiwności! 
Ta pani wcale nie miała zamiaru wracać. Ona jest potencjalną  klientką- przez wielkie K- i nie będzie po sobie sprzątać! Od tego jest personel sklepu!!
To był w czystej formie wyraz pogardy!
Gdy przełożyłam sobie z polskiego na nasze scenkę, której niechcący byłam świadkiem, moje poczucie zdziwienia przerodziło się w przykrość, zabarwioną wstydem, choć nie ja się tak obrzydliwie zachowałam. Byłam jedynie świadkiem okazania totalnego lekceważenia drugiemu człowiekowi, ciężko pracującemu człowiekowi!

Jak można wymagać dla siebie szacunku, nie okazując go komuś innemu?  Jak ma być miło i dobrze, gdy nawzajem tak właśnie się traktujemy?
-----------------
A spodnie kupiłam, były dobre. ;)