Słuchać- źle, nie słuchać- jeszcze gorzej...

Może to już objaw chorobowy, ale nie jestem w stanie spokojnie wysłuchać żadnego prezydenckiego przemówienia. Żeby było najmądrzejsze i najpiękniejsze, nie jestem w stanie go docenić, bo nie jestem w stanie w skupieniu go wysłuchać- czuję wstręt.

Nie znoszę jego wydzierania się, kaznodziejsko-teatralnych przerw dla zapewne wzmocnienia efektu, dumnego zadzierania głowy i tromtadrackich min, mających zaświadczyć, że wie, o czym mówi i że jest to prawda objawiona a on jest jej głosicielem, potwierdzającym własnym życiem głoszone prawdy.

Całość jest tak irytująca, że natychmiast zmieniamy kanał, by za jakiś czas sprawdzić tylko, czy skończył.

I zostałam srodze ukarana za swoje podejście do prezydenckich przemówień,  bo na uroczystościach pod Pomnikiem Bohaterów Getta uciekła mi część wystąpienia Mariana Turskiego.

 Wysłuchałam z uwagą znacznej części wypowiedzi, ale bardzo brakowało mi całości. Odszukałam  na komputerze w TVN24, ale były tylko poszatkowane fragmenty, na YOU TUBE też nie znalazłam całości. Wiem, że za jakiś czas będzie dostępna, tak jak dostępna jest ta z Oświęcimia, ale byłam zawiedziona, że tym razem tak wiele straciłam. No, cóż! trudno...

Wcześniej w telewizji wysłuchałam rozmowy Agaty Adamek z synem Marka Edelmana- Aleksandrem. Niesamowita rozmowa!

Wybaczcie, nie napiszę nic więcej. To wszystko we mnie siedzi, musi się jakoś ułożyć... Nikt mi nie odbierze tego, co usłyszałam , przeczytałam, co we mnie zostało...