Jeszcze o kocie...

 ... a potem dam Wam już od niego odpocząć! ;))

Kociak pojawił się u nas we wrześniu ubiegłego  roku. 

Cały zimowy okres spędził w domu, bo najpierw czekałam, żeby dojrzał do kastracji, potem było zimno i żal mi było takiego niedorostka na dwór wystawiać a ponadto bałam się, żeby jakieś kocury albo wielkie ptaszyska nie zrobiły mu krzywdy.  Co prawda z psiakiem córki dogadywał się względnie przyzwoicie, ale zawsze co swój - to swój, z obcymi mogłoby być inaczej.

Przyszło ocieplenie i uznałam, że czas kota zacząć usamodzielniać. Pierwsze wyjścia to był stres gigant i dla Bąbla, i dla mnie. Kot trząsł się jak galareta i trzymał tak blisko domu, że bliżej się już nie dało i wcale nie miał ochoty zwiedzać terenu. Raz wydawało się, że zginął, ale też nie- schował się w taką szparę między psią budę i pudło na miotły, że trudno mi było uwierzyć, że mógł się tam zmieścić.

Od tamtej pory zaufałam, że nic złego mu się nie stanie, bo zawsze wracał, nawet wtedy gdy już zaczął wypuszczać się odrobinę dalej. Aż do kolejnego razu.

Wyszedł i - nie ma kota! Co ja się biedna naszukałam, nawołałam... W którymś momencie- jest!!! Przedostał się do sąsiadów za płot.  Nie wiem, czy przelazł między sztachetami, w każdym razie w drugą stronę się nie przymierzał. A jeszcze, żeby było hecniej, w jego stronę kierował się drugi kot ciemnoszary. Bałam się, że może być walka, więc... Co było robić- sąsiadka otworzyła mi furtkę i ruszyłam do kota. Nie docenił moich starań i wyszło na to, że wybrał wycieczkę z kumplem a nie mnie. Oba koty susem przesadziły jezdnię i w krzaki. Ja za nimi, mąż za mną- kabaret!!

Ostatecznie jakieś dzieciaki zaszły kota z drugiej strony i wreszcie go dopadłam.Wyrywającego się rozpaczliwie, zaniosłam do domu.

I wtedy powiedziałam- dosyć!

Co ma być, to będzie. Jak tak tęskni do samodzielności, to proszę bardzo! Jeśli zginie,  to najwyżej będę ogłoszenia na słupach przyklejać - i tyle. Jest zaczipowany. A ja jestem już za stara, żeby za nim po krzakach ganiać.

Do tej pory zawsze wracał. Dziś znowu wybrał się w gościnę do sąsiadki, ale ponieważ nie zwracał uwagi na moje wołanie, to dałam spokój. Jak zgłodnieje, to wróci! I cierpliwie czekam na powrót Bąbla. To kolejny etap jego samodzielności.

------------------------

I na dziś starczy o kocie. Postaram się dłuższy czas nie zamęczać Was kocimi sprawami.

Dobrego nowego tygodnia życzę- w zdrowiu i spokoju! :)