A ja coś wiem!

/ Fotka z ubiegłego roku./

 

Jeszcze chyba nikt nigdy tak bardzo nie zeszmacił i nie ośmieszył lotniczej katastrofy, która z narodowego dramatu przeistoczyła się w farsę, jak obecna ekipa rządząca krajem. 

Dochodzili i dochodzili, i dojść nie mogli przez wszystkie kolejne miesięcznice przez długich 12 lat. 

Kiepska potencja- tyle czasu *********  bez końcowego efektu! /W dodatku za ciężkie pieniądze!/

Właściwie już po roku, no może dwóch, niech będzie trzech- należało trząchnąć łbem i dopuścić do głowy myśl, że jesteśmy robieni w bambuko.

I, szczerze mówiąc,  tę świadomość mieliśmy przecież od początku. Państwowa Komisja Badania Wypadków Lotniczych pod przewodnictwem Macieja Laska jedynie w naukowy sposób potwierdziła naszą obserwacyjno-intuicyjną wiedzę, że wszystkie błędy i złe decyzje + fatalne warunki atmosferyczne ostatecznie doprowadziły do katastrofy. I 12 lat robienia wody z mózgu niczego w tej materii nie jest w stanie zmienić. 

Więc po co? Ano po to, że wojenka na wiekach trumien jest politycznie opłacalna, skłócony naród jest słabszy i łatwiej nim manipulować, zasłaniając przy okazji wszystkie własne wpadki,  przekręty i nieudacznictwa. I nie ma prawdziwej żałoby- jest żałosny spektakl, uwłaczający pamięci ofiar katastrofy.  Jak królik z kapelusza: wyciągany za uszy do góry albo chowany z powrotem- w zależności od politycznej potrzeby.

A nie chce się już gadać!

Żal tylko, że nawet prezydent Ukrainy i ambasador USA dali się wciągnąć w tę fałszywą grę...