Gry polityczne

Dotąd wydawało mi się, że hasło "gra" zawiera pewien pozytywny ładunek: dwie strony przystępują do rywalizacji , przestrzegając wspólnie przyjętych zasad, reguł czy zobowiązań.

Dziś, gdy słyszę określenie "gry polityczne", ząb o ząb mi zgrzyta, bo całe moje dotychczasowe rozumienie bierze w łeb. Gry jako takiej dawno już nie ma, jest brutalne okładanie przeciwnika pałą! Nie ma mowy o przestrzeganiu jakichkolwiek wcześniejszych umów, kłamstwo goni kłamstwo i kłamstwem pogania, i cienia wstydu nie widać, gdy wcześniejsze kłamstwa na wierzch wychodzą! Odwróci się kota ogonem i po krzyku- suweren wszystko w ciemno kupuje, niespecjalnie się zastanawiając, jak bardzo robiony jest w konia i jakie baty zbierze w ostatecznym rozrachunku.

Mocno to wszystko przygnębiające, tym bardziej, że nowych zasad podatkowych tak naprawdę nikt nie rozumie- łącznie z ich twórcami, covid nadal  zbiera żniwo, wichury niszczą ludzkie domostwa a na domiar wszystkiego coraz głośniej słychać o nadciągającej wojnie Rosja- Ukraina.

Sama nie wiem, czy więcej we mnie złości i niezgody na to, co jest naszą codziennością, czy niepokoju, że wcale tak łatwo nie da się tego naprawić,  choć gołym okiem widać potyczki w tym niby monolicie prawicowym i rozpaczliwe ruchy bohaterów potyczek, by jakoś jednak utrzymać się na powierzchni tego bagna, które systematycznie w głąb zasysa.

Jedyna pociecha, że duch w narodzie nie ginie, że ludzie bez osłonek mówią, co myślą...że wolno, bo wolno, ale naród przytomnieje- a w każdym razie jest całkiem sporo oznak, że kłamstwo i pogarda nie mają szans na zwycięstwo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Oby rysunek Sawki stał się skuteczną przestrogą, oby dotarł "pod strzechy"!

 Zdrowia! I optymizmu! I dobrego nowego tygodnia!!