Jeszcze o ulicach.

 Przyznam, że poprzednia notka miała być połączona z tą dzisiejszą, ale uznałam, że będzie to ni pies, ni wydra, bo ulica jedynie jako ulica nie połączy zupełnie różnych tekstów.

Pomyślałam, że tyle wojen już się w naszym kraju przetoczyło w sprawie nazw ulic bądź zmiany tych nazw, że może warto byłoby ze dwa zdania na ten temat.

I żeby to tylko o ulice chodziło.W latach 50-ych zmieniono nazwę Katowic na Stalinogród i chociaż nazwa długo nie przetrwała, to jednak taki niechlubny incydent miał miejsce. Chyba na szczęście jedyny, w każdym razie ja nie pamiętam drugiego takiego przypadku. Naturalnie nie biorę pod uwagę niemieckich nazw polskich miast w czasie okupacji, bo to zupełnie inna historia.

Ale wróćmy do ulic!

Nazwa ulicy to sprawa honoru i- władzy! I z pewną częstotliwością jedni patroni ulic są zmuszani do ustąpienia miejsca tym, których nowa władza uzna za bardziej godnych do zawiadywania daną ulicą. Na ogół cały proces odbywa się  w atmosferze sporów i awantur - i oczywiście  wygrywa silniejszy, czyli ten, kto akurat jest przy władzy.Trochę szkoda mi tych detronizowanych patronów, bo co oni winni, że nowa władza ma swoje ambicje a oni do tych ambicji kompletnie nie pasują?... Nie mówiąc o tym, że to honorowanie jest czysto iluzoryczne, bo często mieszkańcy zielonego pojęcia nie mają, czym właściwie wsławił się gość, którego imię ich ulica nosi .

Przypomniałam sobie, że jest taka miejscowość, której obce są okresowe zmiany i pomyślałam sobie, że mądrzy ludzie muszą tam gospodarzyć.

Przedstawiam: Zalesie Górne!

No, powiem, że jestem zachwycona i sama od razu lepiej bym się poczuła, mieszkając na ulicy Wiekowej Sosny czy Leśnych Boginek niż takiego czy innego świętego, których teraz- jako patronów ulic- jest pod dostatkiem!

I chociaż nazwę mojej ulicy już zmieniano na jeszcze bardziej szacownego patrona niż był, to nie miałabym nic przeciwko ponownemu przemianowaniu, pod warunkiem że zaakceptowano by moją propozycję.                                                                                                                                   

Nazwałabym moją ulicę- Zbuntowanego grudnika. Dlaczego? Popatrzcie tylko- jest koniec marca, w grudniu kwitnąć nie chciał. Zaparł się i już! Co prawda i teraz ma te kwiaty, które ma a reszta pączków zastanawia się, czy bunt kontynuować, czy może jednak zakwitnąć.

Ale jest tak delikatny i tak piękny, że spokojnie mógłby być w nazwie mojej ulicy. Czyż nie?...

I na przykład od tego można byłoby rozpocząć depatronizację nazw ulic. Byle tylko zgoda w narodzie była... ;)))