Zupełnie nietypowo.

To były niezwykłe Święta. Pojawił się przecież nowy członek rodziny- kot Bąbel i wszystko stanęło na głowie, bo chociaż w kocie wychowanie wkładam całkiem sporo wysiłku i serca, to efekty tego są- powiedzmy delikatnie- dosyć mizerne i kot co jakiś czas dostaje małpiego rozumu.  Dodajmy do tego wizytę gościa- psa Boczka i można będzie postawić kropkę.

Zastanawiałam się nawet, czy w ogóle kupować choinkę, ale córcia zaprotestowała, że co to za święta bez choinki a ponadto miałam nieciekawe ubiegłoroczne doświadczenie, gdy ubierałam choinkę skomponowaną z gałązek i blado to wyglądało, tak więc ostatecznie choinka była: niezbyt wysoka, ale zbita, przysadzista, osadzona w ciężkiej donicy wypełnionej ziemią.

 

I to już! Powiesiłam tylko kilka symbolicznych ozdób z założeniem, że jeśli nawet Bąblowi uda się dopaść którąś z nich, to nie będzie szkoda, bo tej chińszczyzny co roku jest do oporu.

 

Ale żal mi było, że tak skromnie, więc dodatkowo w jadalni do gałęzi w wazonie dodałam te cenniejsze ozdoby /dziękuję Fuscilko!/ i kilka małych bombeczek.

Drobne dekoracyjki świąteczne zostały umieszczone w różnych wyższych miejscach, z którymi kot jeszcze sobie nie radzi!

 

Cała reszta ozdób choinkowych gromadzonych latami: bombki, zabawki, łańcuchy, lampki - została na strychu.

 

Rodzina taktownie nie wpadła z okrzykiem : - Jak pięknie!, ale i uwag krytycznych co do wystroju nie było, więc uznałam, że wszystko jest w porządku.

Sama kolacja wigilijna też była cokolwiek inna niż zazwyczaj. Było nas dużo. Niemal wszyscy dopisali, byliśmy prawie w komplecie /tylko jeden z wnuków niepokoił się, że mógł mieć kontakt z covidowcem i wolał zrezygnować z przyjazdu- tak na wszelki wypadek/. A że my - dwa stare dziadki- byliśmy nieco podziębieni a i niepokój covidowy, gdzieś tam się tlił za plecami, to życzenia były ogólne. Opłatek wcześniej połamany został podzielony między biesiadników. Choć niby ten sztuczny dystans został zachowany, to spotkanie rodzinne było cudowne- serdeczne, pełne szczerego śmiechu, szczęścia, że jesteśmy razem i że razem jest nam dobrze ze sobą.

A zwierzaki?

Uatrakcyjniały atmosferę luzu tak bardzo, że Bąbel praktycznie całą sobotę odsypiał gonitwy i zabawy z Boczkiem.