To był wspaniały wieczór!

Ostatnio zrobiłam się zgrzybiała, zasiedziała w domu, zobojętniała na jakiekolwiek pozadomowe rozrywki, więc najprawdopodobniej przegapiłabym i to, gdyby nie Ela. Otóż poinformowała mnie, że w naszym Domu Kultury będzie prezentowała swoje mandale, i nie tylko.  I może dobrze byłoby, gdybyśmy się wtedy spotkały. 

No przecież nie odmówię swojej przyjaciółce, tym bardziej, że rzadko się teraz widujemy- ona jest schorowana a i we mnie już nie ma tej energii co dawniej. Tak więc poszłam po zaproszenie do DK i to był strzał w dziesiątkę! Dawno nie miałam tak udanego wieczoru!

 Już samo zaproszenie /tu mocno przeze mnie okrojone/ było ciekawie zaprojektowane. 

Nawiasem mówiąc, może ktoś z Was nauczy mnie /tylko jak chłop krowie na rowie- nie znam terminologii internetowej!/, jak można nałożyć na zdjęcie czarny pasek, żeby przykryć coś, czego nie chce się ujawniać, np. fragment twarzy, nazwę miejscowości itp./

A potem było już tylko super!

Dziś będzie wyjątkowo dużo zdjęć, ale z żadnego nie umiałabym zrezygnować!

Wystawa na sali podzielona była na cztery działy: ceramika, mandale, fotografia polaroidowa i dzianiny- szydełko, druty.            

Nie chce się wierzyć, że takie cudeńka mogą powstać z gliny.  Byłam urzeczona tymi pracami, wyobraźnią artystki, precyzją wykonania, niezwykłym artystycznym smakiem.

 Przedmioty użytkowe, dekoracyjne...

 

 

 

 

 

 

 

A dalej na metalowym stelażu rozpięte mandale Eli.

Te zdjęcia powiększyłam bardziej, choć i tak trudno na takim ujęciu zobaczyć cierpliwość i dokładność, mrówczą pracę i niewątpliwe bogactwo kształtów, kolorystyki, twórczej wyobraźni Autorki.

 

 Dwie tablice zapełnione zdjęciami. Każde to oryginał, jedyne w swoim rodzaju, niepowtarzalne, wiele mówiące o wrażliwości i uważnym spojrzeniu twórcy na otaczający świat.

 

 

 

 

 Wreszcie wełniane i bawełniane cudeńka.  Pięknie wyeksponowane budzą zachwyt i zdumienie, że tak można, że tak się da...

 

 

 

 

 Trudno się dziwić, że nie da się oczu oderwać, że chciałoby się przytulić do tego piękna!

 

 

Można chodzić, podziwiać, ale to przecież nie koniec.

 

W programie jeszcze rozmowy -wywiady z twórcami a po przerwie- koncert.

 

Na pierwszy ogień idzie rozmowa z Elą.Wchodzi na scenę powolutku, o kuli. Siada ostrożnie, bierze do ręki mikrofon... Słucham z uwagą, ze wzruszeniem, z odrobiną zazdrości. Jest swobodna i naturalna, jest taka jak zawsze, jest sobą. Nie myśli kupować publiczności a zawładnęła nią od pierwszej chwili. Elu! Byłaś wspaniała!!! Jesteś wspaniała! 

Pozostałe rozmowy -wywiady też ogromnie interesujące. Chciałoby się powiedzieć- słucham z otwartą gębą, bo dowiaduję się nowych ciekawych rzeczy.

Przerwa i - koncert. Wolna Grupa Bukowina! Czy potrzebny jeszcze komentarz?... Ballady zaczarowały widownię. A ja wróciłam do domu rozemocjonowana, niemal na skrzydłach. To był wspaniały wieczór!!