Kropla normalności

 Przedwczoraj przyjechała do nas Hania. Ugadaliśmy się po pachy, choć czasu za wiele nie było- wszystkiego kilka godzin, ale taka wizyta to jak powiew świeżego powietrza, jak haust czystej wody, zastrzyk świeżej energii... Znikła wojna, Nowy Ład- już zresztą zamieniony na kolejną bezsensowną tarczę, znikło też całe zło tego świata- kompletnie oderwaliśmy się od codzienności.

Oczywiście plany na przyszłość- wypady do kina i nie tylko. Może z prawdziwą ciepłą wiosną choć część z nich uda się zrealizować... Dobrze by było, bo człowiek wtedy nowe życie za skrzydła łapie!

Kot był wyjątkowo grzeczny, bo na co dzień różnie z tym bywa. Może to tak w podziękowaniu za nową zabawkę? Hania mu przywiozła i początkowo był bardzo zainteresowany.

Nawet kocie zabawki w ukraińskich barwach.

Może to zresztą tylko zbieg okoliczności, ale tak mi się jakoś pomyślało.

Dwa słowa o kocie, bo to -  poza śledzeniem wydarzeń - ważna domowa aktywność.

Kot już od kilku dni wychodzi na dwór. Od kiedy przyszły cieplejsze dni, poznawanie otoczenia stało się codziennością. Na początku nie wiem, kto był bardziej zestresowany- ja czy Bąbel. Ja, bo bałam się, że się za bardzo od domu oddali i nie znajdzie drogi powrotu, kot- bo wszystko było nowe szeleszczące, ćwierkające, ciekawe, ale i groźne.

Ulubiona pozycja była zazwyczaj taka- pomiędzy. Wyjść czy nie wyjść. Podjęcie ostatecznej decyzji zazwyczaj trwa tak długo, że muszę mu pomagać po prostu wypychając na dwór.

Początkowo bardzo się bał i  nie oddalał od  domu a na każdy niepokojący sygnał uciekał do psiej budy / to było takie przejściowe miejsce Haczyka, zanim zdecydował się zostać psem domowym/.

Teraz już się na tyle oswoił, że penetruje najbliższe otoczenie  i nawet próbował wspinaczki na drzewo. Ale budę nadal lubi i traktuje ją jak swoje bezpieczne miejsce/

Macha Wam łapką i życzy zdrowego, spokojnego i bezpiecznego weekendu! :)) Ja też! :))