...jaki marsz??...

 Nie zabroniono mi pokazania tej fotki, więc jest, bo uznałam, że idealnie wpasowuje się w przedstawienie orwellowskiej wizji państwa.

I jeszcze chwila o marszu.

Przed niedzielą chciałam się zaopatrzyć w leki przeciwbólowe, ot- na wszelki wypadek. A ponieważ klientów akurat nie było i mogłam sobie pozwolić na krótką pogawędkę, zaznaczyłam, że chcę być odpowiednio zabezpieczona przed niedzielnym marszem- bo właśnie wybieram się na ten marsz. - Jaki marsz?...- spytała najpierw jedna pani farmaceutka, potem druga. Przyznam, że mnie zatkało. Myślałam, że ze mnie żartują. Wyjaśniłam, ale nie wchodziłam w dłuższą dyskusję, bo pojawił się kolejny klient.

Nie pisałam o tym drobnym incydencie w poprzedniej notce, bo wydał mi się tak absurdalny, że wręcz nie do uwierzenia.  I pewnie dalej tkwiłabym w podejrzeniu, że zażartowano sobie ze mnie, gdybym w dzisiejszej GW nie znalazła potwierdzenia, że to wcale nie są incydentalne sytuacje, mało tego: wcale nie dotyczy to tylko tzw. ciemnego luda. Przygnębiające!

Jeszcze dużo roboty przed nami. Trzeba gadać, gadać i jeszcze raz gadać. I nie zniechęcać się drobnymi niepowodzeniami.

Pisowcy tracą wiarę w wygraną i trzeba to wykorzystać. Już coraz bliżej do obalenia pisu!!!