Pies nr 2.

 Numerowanie psów bynajmniej nie dlatego, że jeden ważniejszy od drugiego a dlatego, że pierwszy, czyli Milka, jest domownikiem a drugi, czyli Boczek jest dość regularnym- ale gościem. 

Boczek to pies córki. Przypomina jakąś rasę, ale rasowy nie jest.

Co prawda  nie jest uliczną ani schroniskową znajdą, ale nie jest też psem hodowlanym- ot, u znajomych oszczeniła się suka i trzeba było jakoś maluchy po ludziach rozprowadzić. 

Sympatyczny psiak, ale niebywale szczekaty. Nosi nieco dziwne imię, ale nie udało mi się ustalić, skąd się właściwie wzięło... może maleństwo spało wciąż na boczku?... Nazywa się, jak się nazywa- i już!

Lubi do nas przyjeżdżać. Ma tutaj dużo swobody, bo teren /niewielki bo niewielki, ale jednak.../ jest ogrodzony, więc może biegać do upadłego, ile się psiej duszy zamarzy.

Dziwne jest cokolwiek, bo bez entuzjazmu z tej swobody korzysta.  Wyjątek stanowią momenty, gdy ktoś przechodzi ulicą. Wtedy z pełnym zaangażowaniem obszczekuje przechodnia, biegając wzdłuż ogrodzenia, po czym zziajany ale szczęśliwy wraca do domu. Jego tresura super efektów nie przyniosła, ale generalnie jest dość posłusznym psem.

O psio-kocich relacjach w kolejnej notce. 

Miłej niedzieli, tym bardziej, że znowu JEDEN DZIEŃ BLIŻEJ DO OBALENIA PISU!

-------------------------------

A może zorganizujemy jakieś spotkanko blogowiczów 4.06 ?...